Jest to zjawisko polegające na występowaniu różnego typu dominacji jednych osobników nad drugimi. Wyróżnia się hierarchię biologiczną i społeczną.

Należy wiedzieć, że hierarchia biologiczna to dominacja osobników jednego gatunku nad drugim w sytuacjach, kiedy są konkurentami w środowisku; przejawia się ustępowaniem osobników słabszego gatunku osobnikom gatunku silniejszego, na przykład hieny ustępują lwom, sarna jeleniom. Hierarchia biologiczna wynika najczęściej z różnic cech zwierząt, na przykład siły, inteligencji itp. Natomiast znacznie bardziej złożona jest hierarchia społeczna występująca w zorganizowanych grupach jednogatunkowych, rzadziej wielogatunkowych: grupach rodzinnych, stadach, koloniach i innych. Objawia się ona niejednakową pozycją osobników w grupie. Osobnik o najwyższej randze (dominant) może sterować zachowaniem osobników podporządkowanych. Wyjątkiem są osobniki niedojrzałe, na ogół niezmuszane do przestrzegania hierarchii społecznej.

Może ona przebiegać kaskadowo, gdy liczba osobników niższych rangą jest znacznie większa od dominujących; taką sytuację obserwuje się na przykład w zorganizowanych stadach małp. Hierarchia społeczna typu liniowego (zwana hierarchią dziobania, gdyż po raz pierwszy opisano ją na przykładzie stada kur) polega na tym, że w stadzie występuje osobnik dominujący nad całą resztą, za nim jest kolejny i tak aż do ostatniego. Hierarchia dziobania może mieć postać zamkniętą, gdy osobnik ostatni dominuje nad pierwszym.

Ranga osobnika w stadzie zależy od ogółu jego cech fizycznych i psychicznych, może się zmienić na przykład w wyniku zwycięstwa w walce z osobnikiem silniejszym lub śmierci dominanta. Dominant cieszy się licznymi przywilejami: ma pierwszeństwo w dostępie do jedzenia, najlepszą kryjówkę, dostęp do samic. Jego obowiązkiem jest na przykład dbanie o bezpieczeństwo grupy.